Όταν γεννήθηκε η Tilda,
η μαμά της, η πιο όμορφη νεράιδα του δάσους, (έτσι νόμιζε η Tilda)
είχε φυτέψει ένα μικρό δεντράκι, δίπλα στο δέντρο τους...
Αυτό θα ήταν το "δέντρο της ζωής της"...
Θα ήταν το δικό της σπίτι, όταν θα μεγάλωνε!
Καθώς περνούσε ο καιρός, η μικρή Tilda
είχε τρομερή αδυναμία στο δέντρο της....
Περνούσε όλες τις ώρες της κάτω από τη σκιά του,
άπλωνε τα παιχνίδια της γύρω του,
σκαρφάλωνε στα κλαδιά του και τραγουδούσε με τα πουλιά,
ή απλά έπαιρνε έναν υπνάκο κουρνιασμένη στις ρίζες του!
Του μιλούσε κι όταν άκουγε το θρόισμα των φύλλων του από τον αέρα
ένιωθε ότι της απαντούσε...
Και χαμογελούσε....
Γιατί το δικό της δέντρο ήταν το πιο όμορφο και γερό δέντρο στο νεραϊδοδάσος!!!
(photo by Menealos Sykovelis)
