Η νεράιδα Tilda του πιάνου

Όταν γεννήθηκε η Tilda,

η μαμά της, η πιο όμορφη νεράιδα του δάσους, (έτσι νόμιζε η Tilda)

είχε φυτέψει ένα μικρό δεντράκι, δίπλα στο δέντρο τους...

Αυτό θα ήταν το "δέντρο της ζωής της"... 

Θα ήταν το δικό της σπίτι, όταν θα μεγάλωνε!

Καθώς περνούσε ο καιρός, η μικρή Tilda

είχε τρομερή αδυναμία στο δέντρο της....

Περνούσε όλες τις ώρες της κάτω από τη σκιά του,

άπλωνε τα παιχνίδια της γύρω του,

σκαρφάλωνε στα κλαδιά του και τραγουδούσε με τα πουλιά,

ή απλά έπαιρνε έναν υπνάκο κουρνιασμένη στις ρίζες του!

Του μιλούσε κι όταν άκουγε το θρόισμα των φύλλων του από τον αέρα

ένιωθε ότι της απαντούσε... 

Και χαμογελούσε.... 

Γιατί το δικό της δέντρο ήταν το πιο όμορφο και γερό δέντρο στο νεραϊδοδάσος!!!

                                           (photo by Menealos Sykovelis)

Μια μέρα όμως, μια κακή μέρα,

άκουσε τις άλλες νεράιδες να φωνάζουν

"πριόνια" - "πριόνια"

να κλαίνε και να πετούν πάνω κάτω!!

Άκουγε κι έναν άσχημο θόρυβο και δεν ήξερε τί ήταν!

Όμως σίγουρα ήταν κάτι κακό!!

Πριν προλάβει να καταλάβει τί συμβαίνει,

μια χούφτα άσχημοι άνθρωποι

που κρατούσαν κάτι φασαριόζικα πριόνια εισέβαλαν στο δάσος 

κι άρχισαν να κόβουν τα δέντρα!!!

Να κόβουν τα δέντρα???

Το δέντρο της!!!

Όχι!

Στάθηκε μπροστά τους,

τους φώναξε

προσπάθησε να τους εμποδίσει

αλλά μάταια... Δεν την έβλεπαν καν!!!

Με δάκρυα στα μάτια

είδε το λατρεμένο της δέντρο να πέφτει κάτω με δύναμη... 

Έκλαιγε, και για κείνη και για κείνο...

Ήξερε ότι η ζωή τους ήταν δεμένη με τα δέντρα τους...

Αν καταστρεφόταν εκείνα, θα πέθαιναν κι αυτές... 

Ξάπλωσε πάνω του και περίμενε τη μοίρα της... 

                                                                        (photo by Elena Vidali)

Οι άσχημοι άνθρωποι μετέφεραν το δέντρο της στο ποτάμι

και το έριξαν μέσα...

Πήδηξε κι εκείνη πάνω του

κούρνιασε εξαντλημένη σε ένα κλαδάκι

και ταξίδεψε μαζί του... 

Όλες οι νεράιδες ήταν σιωπηλές...

Δεν ήξεραν ποια θα ήταν η τύχη τους και η καθεμιά είχε βυθιστεί στην απελπισία της... 

Το άλλο πρωί, τα δέντρα έφτασαν σε ένα εργοστάσιο.

Όταν ήρθε η σειρά του, το δέντρο της τραβήχτηκε από το ποτάμι

μπήκε σε ένα μεγάλο κτίριο

κι εκεί άρχισαν να το κόβουν σε σανίδια... 

Ένιωθε το δέντρο της να πονάει και πονούσε η ψυχή της... 

Όμως, ακόμη δεν είχαν πεθάνει... 

Έμενε ζωντανή όσο το δέντρο της υπήρχε... 

Και οι ελπίδες της το ίδιο... 

Δυο μικρές νεράιδες που είδαν τα δέντρα τους να κόβονται σε καυσόξυλα

ήξεραν ότι το τέλος τους ήταν πολύ κοντά... 

Τα σανίδια του δέντρου της φορτώθηκαν σε ένα φορτηγό

και εκείνη πέταξε και κάθισε πάνω τους... 

Έφτασαν σε ένα μικρο μαγαζάκι... 

Τα ξύλα κατέβηκαν, μαζί κι εκείνη... 

Τεντώθηκε κουρασμένη και διάβασε σε μια όμορφη ζωγραφιστή ταμπέλα: 

"Κατασκευή πιάνων"!!

Πιάνων?

Το δέντρο της θα γίνει πιάνο?

Μετά από όλη αυτή την ταλαιπωρία,

επιτέλους χαμογέλασε!!

Πιάνο... 

Άρα δε θα πέθαιναν... 

Ούτε εκείνη, ούτε το δέντρο της!!!

Βέβαια, δε θα ήταν πια στο δάσος τους, 

αλλά θα ήταν τουλάχιστον ζωντανοί και θα ήταν μαζί!!

Και πιάνο!!!!

Σίγουρα ήταν πολύ καλύτερο από το να γινόταν πόρτα ή καρέκλα!!!

Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα,

δε μπορούσε να φανταστεί καλύτερη εξέλιξη!!!

Χάιδεψε τα σανίδια του ένα ένα... 

Τους μίλησε... Τους είπε τα καλά νέα...

Κι εκείνα ανέπνευσαν...

Ένας καλοσυνάτος άνθρωπος, πήρε τα ξύλα μέσα στο μαγαζί του

κι έκλεισε την πόρτα... 

Ο ήλιος έμπαινε πλάγια από τα παράθυρα

και οι σκόνες από τη μεταφορά χόρευαν στον αέρα!!

Έσκυψε και μύρισε τα σανίδια...

Τα χάιδεψε...

Χαμογέλασε... Είχε κάνει καλή επιλογή στα ξύλα... 

Έπιασε τα εργαλεία του κι άρχισε... 

Η Tilda άνοιξε τα μάτια της...

Χασμουρήθηκε, τεντώθηκε και σηκώθηκε από το πιάνο της!!

Δεν σκεφτόταν το δέντρο της πια σαν το "δέντρο της" αλλά σαν το "πιάνο της"

Αυτό ήταν το σπίτι της αρκετό καιρό τώρα!

Μέχρι να κατασκευαστεί, κοιμόταν πάνω στα "σανίδια της"

αλλά τώρα πια, είχε ένα περιποιημένο κρεβατάκι πάνω στα πλήκτρα!!

Βέβαια, είχαν περάσει ένα βρωμερό λούστρο πάνω στα ξύλα του

αλλά εκείνη είχε ανακαλύψει τα σημεία που δεν είχα βάψει

και πήγαινε εκεί και χάιδευε το πιάνο της!

Τί όμορφη μέρα!!

Η πόρτα άνοιξε διάπλατα και στο μαγαζί μπήκαν

κάποιοι άντρες που πήγαν κατευθείαν στο πιάνο της.

Το σήκωσαν, με μεγάλη δυσκολία και κατευθύνθηκαν προς την έξοδο!!

Μα!! Τί στο καλό???

Που πάνε???

Πουλήθηκε το πιάνο? 

Κι αυτή γιατί δεν πήρε χαμπάρι???

Από τότε που έφυγε από το δάσος, κοιμόταν πολύ βαριά!

Δικαιολογούσε τον εαυτό της, σκεπτόμενη ότι όλα αυτά που πέρασε ήταν δύσκολα!!

Αλλά να μην πάρει είδηση ότι πουλήθηκε το πιάνο της???

Σταμάτησε να σκέφτεται και πετώντας πρόλαβε το φορτηγό με το πιάνο της!!!

Το φορτηγό σταμάτησε μπροστά σε ένα σπίτι!

Έβγαλε το κεφάλι της από το πιάνο και κοίταξε με μισόκλειστα μάτια... 

"Για να δούμε" μονολόγησε... 

Το πιάνο μεταφέρθηκε με φωνές μέσα στο σπίτι!

Εκείνη γελούσε!

Δεν ήταν κι εύκολη υπόθεση η μεταφορά ενός πιάνου!

Ήταν τόσο βαρύ!!!

Τοποθετήθηκε δίπλα σε ένα παράθυρο... 

Έσκυψε και κοίταξε απ' έξω... 

Χμ... Ωραία θέα είχε από κει!

Μια μεγάλη λίμνη και ένα χιονισμένο βουνό απέναντι... 

Και λίγο πιο πέρα, όμορφα παλιά σπίτια με καφασωτά παράθυρα...

                                             (photo by Panagiotis Douros)

Άκουσε θόρυβο πίσω της...

Ένας μικρούλης μπήκε στο δωμάτιο τρέχοντας!

Στάθηκε λαχανιασμένος μπροστά στο πιάνο

και τα μεγάλα μάτια του άνοιξαν διάπλατα!!

Άνοιξε το καπάκι και χάιδεψε τα πλήκτρα...

Πάτησε ένα δυό...

Το προσωπάκι του μικρού έλαμψε!!

Του άρεσε!!!

Φυσικά!! Ο ήχος του πιάνου της ήταν υπέροχος!!

Στο δωμάτιο μπήκε ο μπαμπάς του...

Ο μικρός γύρισε, και ενθουσιασμένος

έτρεξε κατά πάνω του!

"Ευχαριστώ μπαμπά"

ψιθύρισε με το κεφάλι του χωμένο στην αγκαλιά του!!

Τώρα πια, η πιο σπουδαία ώρα της νεράιδας

είναι όταν ο μικρός παίζει πιάνο... 

Κάθεται και τον κοιτάζει...

Κλείνει τα μάτια της και αφήνει τους ήχους του

να την ταξιδεύουν πίσω στο δάσος... 

Είναι σίγουρη, ότι εάν ο μικρός μπορούσε να τη δεί

θα την έβρισκε πολύ όμορφη!!

                                                                                        (photo by Menealos Sykovelis)

Για τον Θοδωρή

Tilda created by Zoe
Story created by Zoe
Photos by Menelaos Sykovelis & Panagiotis Douros
Places: Molos & Nisi  - Ioannina