Μια από τις αγαπημένες δημιουργικές φάσεις,
είναι όταν "χτίζω" πάνινα σπιτάκια,
για παιδικά καδράκια...
Ανοίγω την τσάντα που έχω με τα κουρελάκια μου
(τα μικρά κομμάτια ύφασμα, τα ρετάλια,
τα οποία "κοιμίζω" σ' ένα ντουλάπι
και με τα οποία δεν μπορώ να κάνω κάτι μεγάλο)...
Σκέφτομαι τί θέλω να κάνω,
κι αρχίζω: χρατς - χρατς, χρουτς - χρουτς
κόβω, κόβω, κόβω...
Μετά παίρνω κόλλα κι αρχίζω και δημιουργώ...
Αυτή τη φορά έφτιαξα σπιτάκια...
Που καπνίζουν αγάπη...
Χρόνια πολλά
xxx
Καλημέρα!...και Χρόνια Πολλά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσαν πολύ τα σπιτάκια σου!... τα βλέπω και χαμογελάω ...και μάλλον θα σε μιμηθώ....το να μαζεύω κουρελάκια μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια που η μητέρα μου ήταν μοδίστρα κι`εγώ μάζευα τα κουρελάκια...και χαιρόμουνα πολύ!
Όμορφες γιορτές σου εύχομαι!
Καλησπέρα και χρόνια πολλά!
ΔιαγραφήΑκριβώς!! Κι η δική μου μητέρα ήταν μοδίστρα και μάζευε όλα τα ρετάλια, για πάσα χρήση. Από μπαλώματα, μέχρι πανάκια για την κουζίνα κλπ... Έχουν τόσες χρήσεις, που είναι κρίμα να τα πετάς...
Καλές γιορτές κι εσύ, και χαμογέλα!! :)